Βήμα-βήμα ως το τέλος του δρόμου

Διαβάζω με περίσσιο ενδιαφέρον όλες τις τοποθετήσεις, ειδικών και μη, από χθες το μεσημέρι και μετά που η κληρωτίδα ανέδειξε τα ζευγάρια των «οκτώ» του κυπέλλου καθώς και τις διασταυρώσεις στα ημιτελικά με φόντο τον μεγάλο τελικό του ΟΑΚΑ. Τις σέβομαι όλες. Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του. Ομοίως και οι οπαδοί των οκτώ ομάδων έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να ονειρεύονται κούπες. Άλλος για να την ανεβάσει στον Πύργο τον Λευκό, άλλος για να την πάει στο Πασαλιμάνι, η ΑΕΚ στην Αγια-Σοφιά. Ακόμη και στη Σταχτοπούτα Αναγέννηση Καρδίτσας δεν μπορείς να απαγορεύσεις να κάνει όνειρα στον θεσμό των εκπλήξεων. Αυτοί που δείχνουν να χαμογέλασαν πιο πολύ είναι οι φίλοι του Άρη και του Παναθηναϊκού που εφόσον, όντας τα φαβορί, αποκλείσουν Λαμία και Καρδίτσα αντίστοιχα, έχουν ένα σετ δυο αγώνων μεταξύ τους με έπαθλο μια θέση στον τελικό. Δεν τη λες και άσχημη την κλήρωση. Αντιθέτως μοιάζει με τεράστια πρόκληση για αμφότερους τους συλλόγους που για δικούς τους λόγους επιζητούν τη διάκριση μέσω του κυπέλλου.

Μένοντας στον Άρη, η κλήρωση τρέφει λίγο παραπάνω την ούτως ή άλλως δεδομένη φιλοδοξία να φτάσει φέτος ως το τέλος του δρόμου. Μοιάζει λίγο ως κατάσταση Deja vu αφού και τις δυο προηγούμενες σεζόν, πλησίασε κοντά στον στόχο, τουλάχιστον να βρεθεί στον τελικό, αλλά επέδειξε αυτοκτονικές τάσεις. Ειδικά πρόπερσι στα ημιτελικά, αυτό που συνέβη με την ΑΕΚ στο Βικελίδης θα μείνει στην ιστορία ως η χαμένη ευκαιρία της δεκαετίας για το club. Ο Άρης, όπως και τις δυο προηγούμενες σεζόν, έτσι και φέτος, διαθέτει την ποιότητα στο ρόστερ που του επιτρέπει να αισιοδοξεί ότι όχι μόνο μπορεί να είναι ο ένας φιναλίστ αλλά να ανέβει και στο βάθρο του νικητή. Ο Παναθηναϊκός θα είναι ένας δύσκολος αντίπαλος, εφόσον τελικά συναντηθούν οι δυο τους, αλλά δεν τον τρομάζει. Τον έχει… μετρήσει τα τελευταία χρόνια και τον έχει κερδίσει πολλές φορές.

Αυτό που πρέπει να κάνει για μένα είναι να μην… πνιγεί από τον δεδομένο ενθουσιασμό και την ακόρεστη δίψα για ένα τίτλο μετά από δεκαετίες. Να του έχουν γίνει μάθημα, τα παθήματα των τελευταίων ετών και αυτή τη φορά να φανεί συνεπής και να μην πατήσει την… μπανανόφλουδα. Αισιόδοξος αλλά και κατασταλαγμένος. Με προσέγγιση step by step ως το τέλος του δρόμου. Κάθε παιχνίδι στην ώρα του αλλά και με σαφή προσανατολισμό από το τεχνικό τιμ, η ομάδα να είναι έτοιμη σε αυτό το σετάκι των τεσσάρων αγώνων, ακόμη και αν χρειαστεί στα ενδιάμεσα παιχνίδια πρωταθλήματος να γίνει η αναγκαία διαχείριση. Τέτοιες ευκαιρίες δεν σου παρουσιάζονται κάθε χρόνο. Για τον Άρη ένας λόγος παραπάνω αφού κουβαλάει και τον βραχνά του -6 που τον αναγκάζει εκ προοιμίου να θέσει το κύπελλο ως τον βασικό στόχο διάκρισης και εξασφάλισης ενός τέταρτου στη σειρά ευρωπαϊκού εισιτηρίου.

Έχω επίσης την αίσθηση ότι η κλήρωση κλείνει το μάτι και στον Θόδωρο Καρυπίδη που γνωρίζω πόσο πολύ θέλει να συνδυάσει την παρουσία του στον Άρη με ένα τρόπαιο που λείπει τόσο πολύ από το club. Καλές οι ευρωπαϊκές έξοδοι, η σταθερή και κάθε χρόνο ανοδική πορεία της ομάδας από την μέρα που επέστρεψε στην ποδοσφαιρική κανονικότητα το καλοκαίρι του 2018, η παραδοχή από όλη την ελληνική ποδοσφαιρική κοινωνία ότι προσφέρει ελκυστικό θέμα στο κοινό, αλλά η πραγματική καθιέρωση έρχεται μέσα από τα τρόπαια. Είναι η επισφράγιση μιας προσπάθειας που ξεκίνησε ουσιαστικά το 2015 με σκοπό να επαναφέρει τον Άρη εκεί που ανήκει και να τον πάει στην… επόμενη πίστα. Επομένως είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να έρθουν και 2-3 παίκτες που θα δώσουν στον προπονητή επιπλέον λύσεις για να υλοποιήσει το όραμα. Οι θέσεις που έχει ανάγκη η ομάδα είναι γνωστές. Ορθές επιλογές χρειάζονται για να γίνει ο δρόμος ακόμη πιο βατός…